想不起 怎么会病到不分好歹
soeng bat hei zam mo wui beng dou bat fan hou daai
连受苦都甜美
lin sau fu dou tim mei
我每日捱着不睬不理
ngo mui jat ngaai zoek bat choi bat lei
但却捱不死 又去痴缠你
daan koek ngaai bat sei jau heoi ci cin nei
难道终此一生都要这么
naan dou zung ci jat sang dou jiu ze mo
不可争一口气
bat ho jaang jat hau hei

很谦卑 只不过是我太过爱你
han him bei zi bat gwo si ngo taai gwo oi nei
连自尊都忘记
lin zi zyun dou mong gei
跌到极麻木只好相信
dit dou gik maa muk zi hou soeng seon
又再爬得起 就会有转机
jau zoi paa dak hei zau wui jau zyun gei
若我不懂憎你
joek ngo bat dung zang nei
如何离别你亦怕不会飞
jyu ho lei bit nei jik paa bat wui fei

由这一分钟开始计起
jau ze jat fan zung hoi ci gai hei
春风秋雨间
ceon fung cau jyu gaan
限我对你以半年时间
haan ngo deoi nei ji bun nin si gaan
慢慢的心淡
maan maan dik sam daam
付清账单 平静的对你热度退减
fu cing zoeng daan ping zing dik deoi nei jit dou teoi gaam

一天一点伤心过
jat tin jat dim soeng sam gwo
这一百数十晚
ze jat baak sou sap maan
大概也够我送我
daai koi jaa gau ngo sung ngo
来回地狱又折返人间
loi wui dei juk jau zit faan jan gaan
春天分手 秋天会习惯
ceon tin fan sau cau tin wui zaap gwaan
苦冲开了便淡
fu cung hoi liu bin daam

说什么再平反
syut sam mo zoi ping faan
只怕被迫一起更碍眼
zi paa bei baak yat hei gang ngoi ngaan
往后这半年间
wong hau ze bun nin gaan
只爱自己 虽说不太习惯
zi oi zi gei seoi syut bat taai zaap gwaan
毕竟有限 就当过关
bat ging jau haan zau dong gwo gwaan